نظریه سوراخ کرم رو شنیدین؟ خوب این نظریه می‌گه وقتی که فضا زمان اِنقدر کِش بیاد که دوتا از بازوهای این فضا در یه محلی خیلی نزدیک به هم قرار بگیرند می‌تونه یه سوراخی از این بازو به اون بازو تشکیل بشه. فایده‌اش هم اینه که اگر بتونی از این سوراخ عبور کنی تونستی از یک فضا زمان به یک فضا زمانِ مثلن دومیلیون سال بعد یا قبل بری. گاهی تو زندگی هم از این سوراخ کرم‌ها پیدا می‌شه. امروز یکی‌شو کشف کردم: نمایشگاه هنر مدرن، موزه هنرهای معاصر. واقعن از حد توصیف با کلمه خارجِ. فقط می‌تونم بگم لحظاتی که جلوی تابلوی 2 متری کار پیکاسو ایستادی و می‌تونی از فاصله نیم متری اثر رو ببینی  یا ساعت‌ها به کارهای عظیم مارک روتکو نگاه کنی یا نقاشی دیه‌گو ریورا را با یه قاب ساده می‌بینی و میتونی با یه ذره دقت رد قلمو یا برجستگی‌ها رو در تابلوها ببینی، جزو لحظات زندگیت محسوب نمی‌شه. یا شاید هم برعکس، جزو اصلی‌ترین لحظات زندگیت باشه.
اگر هنوز ندیدین بشتابید که این سوراخ کرم تا آخر هفته بیشتر باز نیست.