خب، من دوباره اینجام! و کم کم باید خودم را عادت بدم به مرتب یادداشت کردن و بَک‌اسپیس زدن و باز دوباره یادداشت کردن و دوباره بَک‌اسپیس زدن تا بعد از عبور از هزار مرحله و هزار جور فیلتر دوتا جمله شکسته بسته تحویل وبلاگم بدم و خودم مثل زن‌های بعد از وضع حمل، با صورت عرق کرده، بنشینم و با رضایت به زیر و بالای بچه‌ام نگاه کنم و قربون صدقه‌اش برم!
در این‌جور مواقعِ که احساس خود هنرمندبینی‌ام گل می‌کنه و می‌گم: " آره، همه‌ی هنرمندها یه جورایی آدم‌های خودخواهی هستن."
خوش اومدی
بگو ماشالا